مترجم سایت

تك دشمن به محور گیسكه

دشمن پس از ناكامی در محور كهنه ریك، در تاریخ 26/1/65، به دنبال اجرای آتش بر روی رودخانه گیسكه،‌تهاجم را با استعداد 2 گردان و یك گروهان از گردان 3 از تیپ 46 مكانیزه، آغاز كرد.

صبح همان روز تعدادی از نیروهای خودی جهت مقاومت در مقابل دشمن، كه هنوز كاملاً بر روی ارتفاعات تسلط نیافته بود،‌حركت كردند، لیكن علیرغم رشادت هایی كه نشان داده شد، امكان پاكسازی كامل دشمن فراهم نیامد.

قابل ذكر است كه منطقه سومار تحت مسئولیت سپاه دوم عراق بوده و در تهاجم دشمن مجموعاً نزدیك به 15 گردان پیاده- مكانیزه به كار گرفته شد.

4-تهاجم به ارتفاعات منطقه لولان (5/2/65)

سپاه پنجم عراق در تاریخ 3/2/65 در منطقه سیدكان طی چند مرحله و با به كارگیری 5 گردان پیاده و مشاركت نیروهای ضد انقلاب،‌پس از انجام تك سنگین بر روی ارتفاعات لولان، در 15 كیلومتری خاك عراق توانست این منطقه را به تصرف خود درآورد.

5-تهاجم به منطقه فكه پیچ انگیزه، شرهانی، بجلیه (10/2/65)

دشمن مدتها – حتی قبل از انجام عملیات والفجر8- به تقویت سراسری منطقه در محورهای فكه،‌شرهانی و زبیدات مبادرت می ورزید. از جمله اقدامات دشمن افزایش موضع توپخانه،‌تجمع بیش از حد نیرو و تانك و همچنین ورود یگان های جدید بود.

چنین به نظر می رسید كه تحركات دشمن در منطقه فكه،‌اجرای طرح فریب برای محور شرهانی است تا بدین وسیله بتواند جبال حمرین را كه در عملیات محرم به تصرف نیروهای خودی درآمد، دور زده،‌آنجا را اشغال نماید. چنانكه فرمانده سپاه چهارم عراق،‌طی جلسه ای با فرماندهان لشكرها در قرارگاه لشكر 1 در فكه، تصرف جبال حمرین را به عنوان دستور كار سپاه چهارم ابلاغ كرده بود.

نظر به اینكه جبال حمرین در خط الرأس جغرافیایی قرار دارد،  تسلط بر روی آن دید و تیر مناسبی را فراهم می سازد. بر این اساس چنانچه دشمن بر روی آن استقرار   می یافت، می توانست منطقه عین خوش تا دهلران را زیر دید و تیر مستقیم خود قرار دهد، در حالی كه اكنون نیروهای خودی با استقرار بر روی آن، بر قسمتی از خاك عراق اشراف و تسلط كامل داشته اند علاوه بر این وجود یك حوزه نفتی بر روی ارتفاعات و نیز مرز مشترك ایران و عراق بر اهمیت سیاسی-نظامی منطقه می افزاید.

بر این اساس ارتفاعات جبال حمرین مورد نظر رژیم بعثی بود. از این رو نیروهای عراقی- طی تلاش هایی كه انجام دادند- درنظر داشتند ارتفاعات چم سری و چم هندی را بگیرند؛ به این صورت كه هفت تپه درمرحلة اول، تا چم سری را تأمین كنند و سپس لشكر 10 عبور كرده بر روی ارتفاعات جبال حمرین مستقر گردد.

بدین ترتیب در تاریخ 10/2/65 پس از یك روز سكوت رادیویی (بی سیم) دشمن، نیروهای عراقی، به استعداد 2 لشكر پیاده مكانیزه و زرهی با پشتیبانی آتش توپخانه در محور فكه، تعرض خود را به مواضع پدافندی نیروهای خودی آغاز كرد.

به دنبال این حمله،‌یكی از یگان های ورزیده سپاه در مدتی كوتاه پس از كسب اطلاع از وضعیت موجود، در بعدازظهر روز 10/2/65 – به منظور مقابله با تهاجم دشمن- عازم منطقه شدند.

تدبیر تهاجم به دشمن بر این اساس بود كه قبل از جاگیر شدن نیروهای عراقی،‌حمله صورت گیرد. بدین قرار نیروهای یگان یاد شده در 6 محور سازماندهی شده،‌به هدف بازپس گیری خط مقدم،‌به دشمن حمله ور شدند و بلافاصله توانستند در مواضع نیروهای عراقی رخنه كنند.

از آنجا كه غافلگیری رعایت شده بود و سرعت عمل نیز با آن همراه گردید،‌مواجهه با حركت یاد شده برای دشمن غیر منتظره تلقی می شد.

كثرت نیروهای دشمن در منطقه عملیاتی چشمگیر بود، به طوری كه نیروها با كمبود مهمات مواجه شده،‌در ادامه كار از مهمات غنیمتی دشمن بر علیه خودشان استفاده می كردند.

پس از عملیات، از منابع مختلف و اسرا كسب اطلاع شد كه در منطقه فوق،‌مجموعاً 6 تیپ از نیروهای دشمن مستقر بوده،‌كه3 تیپ آن نیروهای مستقر در خط بوده اند. در همان شب 3 تیپ دیگر به منظور تعویض خط وارد منطقه شده بودند. در این فاصله نیروهای خودی به دشمن مجال نداده،‌تنها با استعداد یك تیپ به مصاف 6 تیپ آنها می روند.

تا حوالی صبح اكثر گردان ها توانستند خود را به خاكریزهای دشمن برسانند،‌لیكن به دلیل تجمع بیش از اندازه نیروهای دشمن، الحاق جناحین در تمامی محورها صورت نگرفت و بدین ترتیب در حوالی 4 صبح،‌قبل از روشن شدن هوا،‌نیروها جهت سازماندهی مجدد از ادامه تك و استقرار درمواضع تصرف شده خود داری كردند.

در این تهاجم مجموعاً بیش از 76 تانك و 100 دستگاه نفر بر و 12 دستگاه خودرو و 155 قبضه خمپاره و تیربار دشمن منهدم شده، تعداد كثیری از مزدوران بعثی كشته و زخمی شدند.