مترجم سایت

اشاره

بگذار جاودانگى شهيدان عشق را كه در قربانگاه‏ها به شهادت ايستادند، ما نيز شاهد شويم كه شهيدان پيام خويش را سرخ سرخ در سينه‏هاى ما نگاشتند. چه كسى كربلاى سالار ما، حسين‏عليه السلام را دوباره به پا كرد؟ لحظه‏هايى كه زبان در كلام ماندمان قادر به اعتراض نبود، و شرافت و تقوى، شعور و غيرتمان به غارت مى‏رفت، كدامين تن در ظهر بلوغ و عصيان سرخى عاشورا را به چشمان بى‏نورمان تاباند و جز شهيد چه كسى باور كرد، كه زندگى در غلظت‏سياه شب تنها فريب خويش است.

زندگى‏نامه شهيد

شهيد زين‏الدين در مهرماه 1338 در تهران متولد شد. هنگامى كه متولد شد مسؤوليت مادر او در تربيت و پرورش اين فرزند، بيش از پيش شد و اين معلم قرآن فرزندش را با آيه آيه كتاب عشق پروراند، از كودكى، قرآن را ياد گرفت. در 5 سالگى به دليل فعاليت‏هاى مبارزاتى پدرش به همراه خانواده به خرم‏آباد مهاجرت نمود.
از كودكى داراى نبوغ فكرى بسيار بالا بود. در جوانى علاوه بر كار و تلاش در كنار پدرش در بيش‏تر فعاليت‏هاى فرهنگى - دينى شركت مى‏كرد.

فعاليت‏هاى سياسى شهيد

فعاليت‏سياسى او از زمانى آغاز شد كه آيت‏الله مدنى به خرم‏آباد تبعيد شد. مهدى به شدت جذب ايشان شد و در خدمت او بود و در آنجا شكل سياست و مبارزه را آموخت. در همان سنين جوانى كه به دبيرستان مى‏رفت‏حزب رستاخيز تشكيل شد و در تمام خرم‏آباد دو جوان پيدا شدند كه عضويت اين حزب را نپذيرفتند. يكى از از اين دو جوان آقا مهدى بود. بر اين اساس آقامهدى از مدرسه اخراج شد. پس از مدتى به همراه خانواده به قم آمد و به واسطه فعاليت‏هاى سياسى، پدرش روانه زندان شد. اين در حالى بود كه آقامهدى در دبيرستان امام صادق عليه السلام قم به تحصيل مشغول بود، پس از پايان تحصيلات و همزمان با تبعيد پدرش به سقز، در كنكور شركت نمود و در دانشگاه شيراز با رتبه چهارم قبول شد.
پس از پيروزى انقلاب وارد جهادسازندگى و سپس وارد سپاه شد.
جنگ كردستان كه شروع شد به همراه دوستان داوطلبانه به كردستان رفت و از اتوبوسى كه آنان را برده بود، تنها شش نفرشان بازگشتند و بقيه دوستان به شهادت رسيدند. در آغاز طوفان‏ها و بحران‏هاى انقلاب در قم در سن 20 سالگى مسؤول اطلاعات سپاه شد و با زكاوت و درايت فتنه خلق مسلمان را در شهر قم خاموش نمود.
با آغاز جنگ پس از ديدن دوره‏هاى نظامى به منطقه اعزام شد. پس از مدتى به فرماندهى اطلاعات سپاه دزفول برگزيده شد. آقامهدى يكى از عناصر فعال و كارآمد اطلاعات عمليات قرارگاه بود.

چگونگى شكل‏گيرى لشگر هميشه پيروز على بن ابيطالب عليه السلام

سخن از لشگرى است كه به نام مقدس «على بن ابيطالب عليه السلام‏» مفتخر مى‏باشد و در دامان خود دلاورمردان بسيارى را پرورانده است.
پس از مدتى شهيد زين‏الدين در سن 23 سالگى فرمانده تيپ 17 على بن ابيطالب عليه السلام شد. اندكى نگذشته بود كه آقامهدى، مديريت و فرماندهى قوى خود را در عمليات رمضان به نمايش گذاشت. در عمليات محرم، آقا مهدى به عنوان يكى از لايق‏ترين فرماندهان وارد عمليات شد.
پس از مدتى تيپ 17 به لشگر ارتقا يافت و آقامهدى فرمانده اين لشگر شد. عمليات‏هاى "والفجر" كه سپرى شدند، زمزمه آزادسازى جزاير مجنون برخاست. آقا مهدى به عنوان طراح و برنامه‏ريز اصلى عمليات وارد عمل شد. نبرد خيبر آغاز شد و مهدى دلاور، سرافراز و سربلند از جزاير مجنون بيرون آمد و دشمن مايوس و ناتوان از فرمانده جوان 23 ساله‏اى كه باعث‏شكستش شده بود، با عنوان «خيبرشكن‏» نام مى‏برد. تا آنجا كه به گفته فرماندهان عالى‏رتبه جنگ، آقا مهدى نخستين كسى بود كه طلسم نبرد روز را شكست.
اين لشگر در تب و تاب نبرد قهرمانانه با خصم زبون، قدرتمند وارد عرصه پيكار شد و از اين نقطه، پاى در راهى طولانى و پر مخاطره نهاد. به بركت‏خون شهدايش و با استوارى رزمندگان از جان گذشته‏اش، در لحظات حساس و سرنوشت‏ساز، به شايستگى ماموريت‏خود را به انجام رسانيد و به عنوان لشگرى خطشكن در عمليات‏هاى "والفجر مقدماتى، والفجر 3، والفجر 4 و خيبر" و... پيروزى‏هاى افتخارآفرينى را به دست آورد و تا آخرين لحظات جنگ راه روشن دفاع و مقاومت را ادامه داد.

شهيد از زبان همسر شهيد

برخورد اولى كه با ايشان داشتم، تمام مسائل را براى من گفته بود. او مى‏گفت: «انتهاى راه من شهادت است. اگر جنگ هم تمام شود و من شهيد نشوم هركجا كه جنگ حق عليه باطل باشد، آنجا مى‏روم تا شهيد شوم.» مشكلات نبودن در خانه را چون قبلا برايم گفته بود، پذيرش و تحمل آن براى من راحت‏بود. براى اين‏كه سراپا محبت‏بود. دوست داشت همه از دستش راضى باشند. با اين وجود هيچ‏گونه وابستگى به خانه نداشت.»

شهيد، به روايت‏ياران

در اين‏جا يك پرسش مطرح است كه چگونه آقامهدى موفق شد به اين موقعيت عالى دست‏يابد و روشن گرداند و ما را بيش از پيش با اين چهره درخشان جنگ آشنا سازد. در اين‏جا نگاهى داريم به سجاياى اخلاقى شهيد از زبان ياران و همرزمان شهيد:
«اين سردار عزيز را بايد در قلب بسيجى‏ها و پاسداران لشگر 17 جست‏وجو كرد. نيروهاى زير دستش به ايشان عشق مى‏ورزيدند و هنوز هم آثار اين رابطه نزديك و قلبى كه يك فرمانده بايد با رزمنده داشته باشد، در روح و قلب افراد لشگر مشهود است.» (سردار احمد فتوحى)
آقامهدى به خوبى مى‏دانست كه اگر فرمانده، ذره‏اى پاى بلرزاند و خود را ببازد، نيروهايش تمام توان و استقامت‏خويش را از دست مى‏دهند، اين روحيه آقا مهدى باعث مى‏شد كه وظيفه‏اى مضاعف را بر دوش خود احساس كند.
«ما كمتر ديديم كه ايشان در پذيرش مسؤوليت و ماموريت، روحيه منفى پيدا كند. در ماموريت‏هاى رزمى استقامت و قاومت‏خوبى داشت و همين روحيه موجب مى‏شد كه يگان تحت فرماندهى‏اش نيز به همين استقامت و مقاومت دست پيدا كند.» (سپهبد شهيد على صياد شيرازى)
عاملى كه موجب شد محبت آقامهدى را در دل‏ها گستراند شخصيت پرجاذبه او بود. ايشان به دور از هرگونه ريا و در كمال صداقت و پاكى، طورى رفتار مى‏كرد كه ديگران خواسته و ناخواسته به حوزه نفوذ و دوستى او كشيده مى‏شدند. هرگز در پى تشريفات و در بند ظواهر نبود. به راحتى و بى‏تكلف سخن مى‏گفت. هرگز كسى را به دليل ضعف‏هايش در كار، از خود دور نمى‏كرد.
«اگر مى‏ديد كه يك نيرويى مديريتش ضعيف است، او را طرد نمى‏كرد، مى‏آورد پيش خودش. يك مدتى در فرماندهى مى‏آورد و به او راه و رسم كار و آن چيزهايى را كه بايد بياموزد، مى‏آموخت. بعد دوباره در جايى مناسب از همان نيرو استفاده مى‏كرد. در اين چند سال ما نديديم كه ايشان كسى را طرد كند.» (خاطره‏اى از يك رزمنده)
برخورد خوش و چهره خندان او زبانزد خاص و عام بود. كسانى كه در طول سال‏هاى حضورش در جنگ، او را در لحظات سخت و طاقت‏فرسا همراهى كرده‏اند هرگز به ياد ندارند كه با وجود موقعيت فرماندهى، خشمگين شود.
«اولين برخوردى كه با او داشتم و نظر من را جلب كرد; حسن اخلاق و ويژگى‏هاى اخلاقى ايشان بود. به نظر من همانطور كه خداوند به پيامبر اكرم‏صلى الله عليه وآله مى‏گويد به خاطر حسن خلق توست كه ما آن‏ها را گرد تو جمع كرده‏ايم. اين اخلاق حسنه شهيد زين‏الدين بود كه محور ارتباطات و بسيج نيروهاى لشگر بود.» (سردار استكى)
شهيد زين‏الدين از خلوص ايمان در قلب و تقواى الهى در ميدان عمل برخوردار بود. پاى تقوا كه به ميان مى‏آيد، شاهد ماجرا كس ديگرى است. او كه نيك و بد اعمال آگاه است و «انما يتقبل الله من المتقين‏» (مائده:27) را فرموده است. آقا مهدى پيش از همه به دريافت اين نشان و افتخار و قبولى نائل آمد. آنجا كه جان را نيز بر سر رضاى دوست نهاد.
از ويژگى‏هاى شهيد زين‏الدين عارفى متعبد، خداجو و خداترس بود.
«برادر مهدى زين‏الدين فرماندهى بود كه مقبول مولاى متقيان «زهاد فى الليل و اسد فى النهار» بود. برادرى مؤمن و متعبد بود.» (سرلشگر سيدرحيم صفوى)
روحى كه با دعا و عبادت پيوند خورده باشد، آن‏چنان زيبا و ستودنى مى‏گردد كه چون شمع، پروانه‏صفتان را به گرد خويش مى‏خواند. هرگاه زبان به دعا مى‏گشود جز مهر معبود چيزى نمى‏گفت:
«بار الها، چه در پيروزى و چه در شكست، قلب‏هاى ما متوجه توست، خدايا اين قلب‏هاى شيفته خودت و شيفته حسينت و شيفه اولياات و شهدايت را از بلايا و خبايث دنيايى پاك گردان.» (از نيايش‏هاى شهيد زين‏الدين)

عروج عاشقانه

در آذرماه 1363 در يكى از ماموريت‏ها در منطقه غرب در كنار برادرش هنگامى كه با ماشين راهى منطقه بودند به يكى از كمين‏هاى دشمن برخورد مى‏كنند. پس از اصابت موشك آر. پى. جى به سقف ماشين، مجيد به شهادت رسيده و مهدى از ماشين پياده شده و به دنبال پناهگاهى حركت مى‏كند كه از پشت مورد اصابت رگبار گلوله قرار گرفته و به شهادت مى‏رسد. آقا مهدى، در 17 آذر ماه 1363 به آرزوى خود رسيد و فرداى آن روز وقتى صاعقه وحشت‏زاى خبر پركشيدن او را به بچه‏هاى لشگر عشق دادند، همه شانه‏هاى ستبرشان لرزيد و باران در باران چشم‏هاى بهارى آنان را خيس از اشك كرد.

خطبه‏هاى زينب‏گونه مادر شهيد

همه كسانى كه روز تشييع پيكر پاك اين دو برادر قهرمان را به ياد دارند، مى‏دانند كه سخنان اين مادر در آن روز، چه شورى آفريد و چه غوغايى به پا كرد و اين حماسه‏آفرينى، حكايت همه مادران و زنان سرزمين خونرنگ ماست كه نام و ياد راهى كه زينب برگزيد هميشه فراروى خود قرار داده‏اند.
«... شما را قسم به خون همه شهيدان و اين دو جگر گوشه من، استقامت داشته باشيد و در همه مراحل و سختى‏ها، ايستادگى كنيد و راه اين شهيدان را ادامه بدهيد. نگذاريد خونشان هدر رود. اين رهبر بزرگ و نستوه را تنها نگذاريد، اين تكيه كلام مهدى بود.
... اى لشگر على بن ابيطالب عليه السلام هر كجا هستيد، پيام مادر مهدى را بشنويد "فلاخوف عليهم و لا هم يحزنون" خوف شما را نگيرد. هرگز محزون نشويد حركت كنيد; حركتى حسينى، حماسه‏سرايى كنيد، هدف مقدس را دنبال كنيد از حركت‏باز نايستيد، مهدى و آقاى او مهدى صاحب‏الزمان (عج) را خشنود سازيد. مى‏دانيد كه او هميشه به رزم و جهاد دعوت مى‏كرد. انقلابمان را تنها نگذاريد و آن را ادامه دهيد.
من آرزو مى‏كنم، كاش به تعداد رگ‏هاى بدنم پسر داشتم و در راه اسلام مى‏دادم و با خون آن‏ها درخت اسلام را آبيارى مى‏كردم. السلام عليك يا ابا عبدالله.»
«هرگز مفقودين و شهدايمان را فراموش نخواهيم كرد. خاطره عزيزان ما هرگز از ياد شما نخواهد رفت چون ما در صحنه‏هاى پيكار با هم بوديم و هيچ وقت نمى‏توانيم قلبا همديگر را فراموش كنيم. ياد آنهاست كه به ما همت، غيرت و جوانمردى مى‏دهد كه بتوانيم بيش‏تر از پيش بجنگيم.»
اين جملات شهيد زين‏الدين كه با شهيدان پيش از خود پيمان بست، هميشه در گوش رزمندگان باقى ماند و چه پرشكوه و جاودانه، آنان نيز به اين پيمان با فرمانده شهيد خود وفادار ماندند.

كلام آخر

آرى، اگر همه چيز در اين عالم خاكى خلاصه مى‏شد و بس، شايد حتى اثرى از اين شهيد عزيز بر سنگ هم باقى نمانده بود; اما حقيقت ديگرى نيز وجود دارد، حقيقتى كه آيه مباركه «ولا تحسبن الذين قتلوا فى سبيل الله امواتا» آن را جاودانه كرده است و براى هميشه.
آرى زين‏الدين‏ها راه خدا را زنده و جاويد نگه داشته‏اند و ياد آن‏ها را پاينده و ماندگار. پس بياييد به همچون سرداران و فاتحان قله‏هاى معنويت اقتدا كنيم تا در عالم محشر شرمنده آنها نشويم.
منبع: ديدار آشنا

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: