مترجم سایت

حسين خرازي در سال 1336 در اصفهان متولد شد. پس از پيروزي انقلاب اسلامي در حالي كه تجربه دوران سربازي قبل از انقلاب را به همراه داشت به جمع پاسداران انقلاب اسلامي پيوست و در سايه تدين، پشتكار و اخلاص خويش كار در حوزه دفاع نظامي از انقلاب را از پايين‌ترين رده يعني نگهباني و سپس پذيرفتن مسئوليت اسلحه خانه آغاز كرد.
حضور در صحنه‌هاي نبرد گنبد نخستين گام جدي حسين خرازي بود كه در بهمن و اسفند ماه 58 انجام گرفت و سپس با شدت گرفتن بحران كردستان به سنندج، پاوه و ديگر شهرهاي غرب كشور هجرت كرد.
او در سنندج اقدام به تشكيل گردان ضربت كرد كه به عنوان تنها نيروي واكنش سريع در منطقه توانست نقش موثري ايفا كند.
با شروع تجاوز رژيم بعثي عراق در 31/6/1359 كه به تصرف بخش وسيعي از جنوب و غرب كشور توسط متجاوزين انجاميد، همراه با ياران خود در گردان ضربت به دارخوين رفت و جبهه مستقل و فعالي را در شمال آبادان فرماندهي كرد كه عمليات فرمانده كل قوا در 21/3/1360 اوج اين مرحله از زندگي پر افتخار حسين است.
پس از عمليات ثامن الائمه (ع) كه به آزاد‌سازي آبادان از محاصره انجاميد، ماموريت يافت تا با استفاده و سازماندهي نيروهاي جبهه‌ي دارخوين، تيپ 14 امام حسين (ع) را تشكيل دهد. پس از آن و در مدتي حدود يكسال تيپ تحت فرماندهي ايشان توانست با اجراي مهم‌ترين عمليات و پذيرش حساس‌ترين و سخت‌ترين مانورها، سلسله عمليات طريق القدس، علي بن ابيطالب (ع) در منطقه چزابه، فتح‌المبين و بيت‌المقدس و پس از آن عمليات برون مرزي رمضان را انجام دهد.
در اين زمان حسين بيش از آن كه براي مردم ايران شناخته شده باشد نام او لرزه بر اندام فرماندهان ارتش صدام مي‌انداخت. پس از عمليات رمضان حسين به فرماندهي قرارگاه فتح يا سپاه سوم صاحب الزمان (عج) انتخاب شد كه چند لشكر از جمله لشكرهاي 8 نجف اشرف، 14 امام حسين، 25 كربلا و 44 قمر بني هاشم را تحت امر خود داشت. در اين مقطع حسين خرازي نقش يك ژنرال جوان را در هدايت عمليات محرم، والفجر مقدماتي و والفجر يك ايفا كرد و سپس به لشكر امام حسين (ع) بازگشت و تا لحظه شهادت در اين سمت باقي ماند.
در اين مقطع حسين كه پر تجربه‌ترين و مورد اعتماد‌ترين فرماندهان عملياتي جنگ بود سلسله عمليات والفجر 4، خيبر، بدر، والفجر 8، كربلاي 3، كربلاي 4 و كربلاي 5 را با روحيه‌اي شهادت طلب و همچنان خط شكن انجام داد.
در عمليات كربلاي 5 سپاه به پيشروي‌هاي خود تا آنجا ادامه داد كه توانست منطقه شماره يك ديدباني لشكر 11 عراق را فتح كند و اين مسئله باعث شد صدام دستورالعمل جديدي را صادر كند و آن چيزي نبود جز دستور استفاده از سلاح شيميايي.
پس از اين دستور صدام عراقي‌ها بصورت نامحدود از سلاح‌هاي شيميايي استفاده كردند و هيچ چيز جز جلوگيري از رسيدن ايران به بصره برايشان اهميت نداشت.
سرانجام زندگي پر افتخار حسين خرازي در سخت‌ترين عمليات رزمندگان اسلام عليه ظلم و تمام كفر يعني كربلاي 5 به اوج خود رسيد و در حالي كه قبل از آن و در سال 63 در عمليات خيبر در منطقه طلائيه دست راست خود را تقديم اسلام كرده بود و غم شهادت بيش از 10 هزار نفر از ياران خود را در سينه داشت، در شرايطي كه عمليات پيروزمندانه به پايان مي‌رسيد، در ظهر جمعه هشتم اسفند ماه 1365 به شهادت رسيد.
در جريان شهادت شهيد خرازي، صدا و سيماي عراق برنامه‌هاي خود را قطع مي‌كند و جشن و پايكوبي كند. اين خبر بيش از همه باعث خوشحالي ماهر عبدالرشيد فرمانده لشكر 7 زرهي عراق شد چرا كه نبرد اين دو فرمانده در عمليات‌هاي مختلف بسيار سخت بود و هميشه حسين خرازي با اقتدار پيروز مي‌شد.
شهيد حسين خرازي در وصيتنامه خود چنين مي‌گويد:
خدايا تا زمان عمليات فاصله زيادي نيست. خدايا به قول امام خميني تو فرمانده كل قوا هستي. خودت رزمندگانت را پيروز بگردان و شر صدام و كفر را از سر مسلمين بكن.
خدايا تو خود توبه مرا قبول كن و از فيض عظماي شهادت نصيب و بهره‌مندم ساز.
از همسرم خوب و ايثار گرم كمال تشكر و سپاسگذاري را دارم. ان‌اشاالله كه مرا مي‌بخشد حال كه الحمدالله خداوند لطف و كرم كرد و فرزندي عطا كرده است، نام او را مهدي يا زهرا اسم بگذار و از خوراك حلال و طيب به او بخوران و او را سرباز و طلبه امام زمان (عج) تربيت كن كه اين خود هديه‌اي است به پيشگاه خداوند باريتعالي و كاهشي باشد از عذاب قبر و آخرت و قيامت.
مي‌دانم در امر بيت‌المال امانتدار خوبي نبودم و زياده‌روي كردم. خلاصه برايم رد مظالم و آمرزش بطلبيد. والسلام
شهيد خرازي از جمله فرماندهاني بود كه در موقع آمدن به مرخصي به خانواده شهداي لشكر امام حسين (ع) سر مي‌زد و از احوالات خانواده ها مطلع مي‌شد و هميشه به بقيه پاسداران نيز سفارش مي‌كرد از اين امر قافل نشوند.
يكي ديگر از روحيات شهيد خرازي كه هميشه باعث تعجب رزمندگان لشكر امام حسين (ع) بود، نپوشيدن لباس پاسداري بود. ايشان همواره خود را بسيجي مي‌دانست و بر اين عقيده بود كه بايد با بقيه نيروها لشكر هم رنگ بود. شهيد خرازي دليل نپوشيدن لباس پاسداري را ترس ار غرور بيان ميكرد.
هر چند اكنون عده‌اي با اضافه كردن القاب طولاني براي اين شهيد و بسياري از شهداي ديگر ناخواسته بين شهيد و جوانان فاصله مي‌اندازند اما ايشان با تمام رزمندگان لشكر ارتباط عاطفي زيادي داشت.
شهيد خرازي همواره نيروهاي خود را سفارش مي‌كرده است اگر كاري براي خدا انجام دادند هرگز بازگو نكنند و معامله را فقط با خداي خود انجام دهند.

 

معبر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: